حسن در یک بنگاه املاکی کار می کرد از سر بیکاری مجبور شده بود که کارگری بنگاه را قبول کند حقوقش از بیکاری که بهتر بود صبح باید بنگاه را باز می کرد و بعد آب و جارویی و گذاشتن چایی و از این کارها.
اما این حسن ما از اونهایی است که یک شبه راه صد ساله را طی کرد و میلیونری شد. خودش میگفت که اصلا اهل پوشیدن کت و شلوار نبوده و نیست ولی اونروز حاجی بنگاه دار بهش گفت فردا صبح کت و شلوارت رو می پوشی و اول وقت این لایحه رو می بری دفتر دادگاه فلان! شعبه فلان! حسن هم همینکار رو کرده بود البته از انصاف نگذریم وقتی کت شلوارمی پوشید اصلا تیپش عوض میشد نمی شناختیش فکر میکردی که وزیر خارجه جوان اتریش است!
می گفت وقتی از دفتر دادگاه اومدم بیرون، رفتم در خروجی و موبایلم رو گرفتم، بیام بیرون که یکدفعه یک اقای میان سالی جلوش رو میگیره میگه کارش داره! خلاصش اینکه طرف فکر کرده این حسن آقای ما کاره ای هست تو دفتر قاضی و جریان پرونده میلیاردیش رو برای حسن توضیح میده و دست آخر هم میگه اگه بتونی تو این پرونده کاری بکنی 300 میلیون تومان شیرین بهت میدم!
حسن میگفت من هم کم نذاشتم  کشیدمش کنار و گفتم اینطوری که نمیشه حاج آقا باید یک ضمانتی بدی از کجا معلوم که اگه این کار رو برات کردم فردا دبه نکنی؟!
می گفت طرف چند روز بعد من رو تو دفتر وکیلش خواست و یک قرار داد نوشتیم و یک چک 300 میلیونی هم به من داد.
می گفت بعد از اون من دیگه کاری نکردم جز اینکه انتظار کشیدم, هر وقت هم زنگ می زد می گفتم کارها داره انجام میشه! خیالتون رحت باشه! خلاصه رای دادگاه طرف صادر شد و یک روز زنگ زد و کلی تشکر کرد و من هم همان روز چک رو تاریخ زدم و رفتم  نقد کردم!